ποτίζω

ΝΜΑ, και δωρ. τ. ποτίσδω Α [πότος]

1. δίνω σε κάποιον να πιει κάτι, συνήθως νερό (α. «ποτίζω τα άλογα» β. «οἶνον ὑποζυγίοις ποτίζειν», Αιν. Τακτ.)

2. (για φυτό ή γη) αρδεύω

νεοελλ.

1. αναγκάζω ή παρασύρω κάποιον να πιει κάτι, συνήθως βλαβερό («τη μάννα σου τη μάγισσα ρακί θαν τήν ποτίσω», δημ. τραγούδι)

2. (αμτβ.) εμποτίζομαι, υγραίνομαι («πότισε ο τοίχος από την πολλή βροχή»)

3. φρ. α) «ποτίζω κάτι με τον ιδρώτα μου» — δημιουργώ κάτι με πολύ κόπο και μόχθο

β) «ποτίζω με φαρμάκι» ή «ποτίζω με χολή» — στενοχωρώ ή δυσαρεστώ κάποιον πάρα πολύ

4. παροιμ. «για χάρη τού βασιλικού ποτίζεται κι η γλάστρα» — λέγεται για εκείνους οι οποίοι ωφελούνται έμμεσα από αγαθά ή παροχές που δίνονται σε άλλους

νεοελλ.-αρχ.

διαποτίζω, υγραίνω («η βροχή πότισε το ταβάνι»).